برای خواندن قدم سوم به ادامه مطلب بروید
آموزش رایگان خوانندگی جلسه سوم
گویش آموزش خوانندگی را از مطلب مبانیه خوانندگی آغاز میکنیم.
اول تنفس:
تنفس یا عمل دم و بازدم موضوع مهمیست و نقش مؤثری در خواندن دارد.
پس باید هرچه بیشتر آن را بشناسیم.
ما باید در ضمینه ی تنفس تجربه کنیم و مهارت لازم را بدست آوریم و این از راه تمرین حاصل میگردد.
هر چند که کار ساده ای نیست.
از آنجا که عمل باز دم تارهای صوتی ما را مرتعش میسازد و باعث تولید صدا میشود لذا صحیح تنفس کردن و آگاهی از آن در امر خوانندگی از اهمیت زیادی برخوردار است.
برای تنفس صحیح میباید از ماهیچه های ناحیه پایین شکم کمک بگیریم و اجازه بدهیم تا صدا، قدرت و چابکی و صافی و عالی بودنش را از این ناحیه بگیرد و هنگام خواندن به گلو فشار نیاوریم.
این فرایند باعث میشود که صدای واقعی و شفاف شما تولید گردد زیرا ماهیچه های شکم نسبت به گلو بزرگتر و قوی ترند.
پس باید اجازه دهیم کار تولید صدا از آن ناحیه صورت گیرد تا اساساً حالت آواز خواندن با روش طبیعیه نفس کشیدن حفظ و مشاهده شود.
هرچند که نفس گیری در قسمت سینه نیز انجام میشود.
نا گفته نماند که اندام های تنفسی شما میدانند که چکار کنند فقط باید راحت و به دور از عصبیت و با آگاهی از عملکردشان هم کاریِ لازم را با آن ها به عمل آورد.
یک عمل دم یا نفس گیریه عمیق همچون آه کشیدن میباید ماهیچه های شکمی را فعال کند و در مقابل آن عمل بازدم است.
فرایند تنفس به طور طبیعی زمانی آغاز میشود که مغز پیامی را میفرستد به دستگاه یا سیستم تنفسی به این خاطر که بدن اکسیژن نیاز دارد.
در نتیجه پرده ی دیافراگم که لایه ایست از ماهیچه به شکل یک گنبد و در مرز فضای شکم و قفسه ی سینه و زیر ششها واقع شده کمک میکند به ششها در عمل تنفس یا باز و بسته شدن آن ها.
هنگام نفس کشیدن پرده دیافراگم پایین میآید و ماهیچه هایی که در دور تا دور دنده های قفسه ی سینه هستند باعث میشوند که قفسه بالا بیاید و حجمش بیشتر گردد.
باز شدن قفسه ی سینه و افزایش فضای آن موجب ایجاد خلأ و در نتیجه مکش در ششها و پر شدن آن ها از هوا میشود تا عمل دم صورت گیرد.
مطعاقب این عمل، دیافراگم به وضعیت قبلیه خودش برمیگردد، یعنی بالا میآید و ماهیچه های دور دنده ها وضعیت آرام یافته و شُل میشوند و این کمک میکند به خروج هوا از داخل ششها.
خوشبختانه مجموعه ی اعمال یاد شده غیر ارادی انجام میگیرند و اختیاری انسان نیستند وگرنه همیشه باید در فکر نفس کشیدن و چگونگی آن باشیم.
وقتی هوا را به داخل میکشیم ابتدا هوا وارد بینی شده و از آنجا به نای یا خِرخِره هدایت میشود و چون ششها توسط دو نایژه به نای متصل هستند سپس وارد شش یا جگر سفید میگردند.
هر یک از نایژه ها به مراتب انشعاب یافته تا به پانزده الی بیست هزار نایژک تقسیم میشوند.
ششها از بافت های اسفنجی ساخته شده اند و کار اصلیه آن ها در عمل دم رساندن اکسیژن هوا به خون و نیز گرفتن دی اکسید کربن از خون در عمل بازدم است.
این مهم است که گلو در جریان رفت و برگشت هوا راحت و بی فشار باشد اگر کسی گرفتگی یا سختی در ناحیه گلو احساس کند در واقع نشان میدهد که هوا براحتی در بین اندامهای تنفسی جریان ندارد، در نتیجه موجب اخلال در خواندن خواهد شد.
یک حرکت آرام بخش در این رابطه آهسته و به نرمی نفس کشیدن با آگاهی کامل از حرکات اندام های تنفسی در دم و بازدم هاست.
پس لحظه ای تمرکز کنید بر چگونگی عمل تنفس و وضعیت بدنتان و بی آنکه شانه ها بالا بروند عمیقا نفس بکشید.
شانه ها باید در وضعیت معتدل و آرام و تقریبا ثابتی باشند و کمی به عقب بروند تا بر گستردگی و فراخی فضای قفسه ی سینه بیافزایند و بهترین شرایط برای عملکرد ششها پیش آید و بیشترین مقدار هوا در کل سیستم تنفسی به هنگام خواندن داخل و خارج شود.
تلاش برای کنترل ماهیچه های تنفسی بر تارهای صوتی اثر میگذارد و نیز تنش بیش از حد در اندام ها که باعث التهاب آن ها میگردد مضر و نا مطلوب است.
در حالی که این اعضا به طور طبیعی کار خود را انجام میدهند.
وارد کردن مقدار زیادی از هوا به داخل ششها کمکی به خواندن نمیکند بلکه موجب تنش در گلو و ناحیه ی شکم میشود پس هوا را کم کم دریافت کنید و نگران نا کافی بودن آن نباشید.
البته بدیهیست که قوی و پر صدا خواندن یا تعداد بیشتری از نت ها را با یک نفس خواندن احتیاج به هواگیریه زیاد تر دارد و بالعکس.
این نکته را همیشه در نظر داشته باشید که مقداری هوا در ششها و در دسترس هست.
سعی کنید توازن ایجاد نمایید بین عملکرد ماهیچه های تنفسی و آن مقدار هوایی که برای آواز خواندن نیاز دارید یا استنشاق میکنید.
ورزش هایی مثل راهپیمایی سریع و تنیس و دوچرخه سواری و شنا موجب تقویت اندام های تنفسی میشود.
با این حال به چند تمرین فیزیکیه بدن در خصوص تنفس اشاره میکنیم.
تمرین یک:
برای فهمیدن چگونگیه اعمال تنفسیه صحیح، به پشت بخوابید و به طور طبیعی نفس بکشید. با دقت بر آنچه بدن بگونه ی خودکار انجام میدهد تمرکز و توجه نمایید. در این حالت نفس کشیدن عمیق است و دیافراگم به خوبی پایین و بالا میرود یا باز و بسته میشود. وقتی دقایقی دقت لازم را به عمل آوردید آنگاه بایستید و در ادامه ی تنفس طبیعی ملاحظه کنید که آیا وضیت همانند حالت قبل هست؟ و آیا میتوانید همان وضع را در حالت ایستاده حفظ نمایید و همانگونه نفس بکشید؟
تمرین دو:
لَه لَه زدن یا نفس نفس زدن روش مناسبیست برای پی بردن به نحوه ی عملکرد ماهیچه ها و کار دیافراگم جهت افزایش شناخت و آگاهی از دستگاه تنفس. چندین بار سریع و پشت هم عمل دم و بازدم را انجام دهید که مثل لَه لَه زدن است. البته این تمرین را در مدت کوتاهی به جا آورید تا دچار مشکلی نگردید.
تمرین سه:
مقداری از هوا را عمدی و با شدتی که صدای هوف کند از بینی خارج سازید تا عملکرد دیافراگم برای شما وضوح یابد. تقریبا ۳۰ مرتبه این حرکت را صورت دهید و سپس استراحت نموده و بعد از آن همچنان ۳۰ بار دیگر تمرین کنید و به تدریج بر سرعتش بیافزایید. آرامش داشتن در زمان انجام تمرین فوق کمک میکند که مقدار کمی از هوا را در بین این دفعات هوف کردن ها به درون ششها بکشید و لزومی ندارد هوای زیادی تنفس کنید.
تمرین چهار:
از کمر به سمت پایین خم شوید به گونه ای که دست ها و نیمی از بدن شما آویزان و لَخت به نظر آید. مثل عروسک خیمه شب بازی. در این حالت که تواَم با آرامش است چند نفس عمیق بکشید پس از یکی دو دقیقه راست بایستید وقتی به آهستگی در حال ایستادن هستید تصور کنید که دارید مهره های کمر خودتان را یکی یکی روی هم میچینید. به سرعت راست نشوید. شانه ها به عقب بروند و در آخرین مرحله سر بالا بیاید و حالت راست به خود بگیرد. در این تمرین وقتی در حالت خم شدن هستید باید عمل بازدم و هنگامی که کاملا ایستاده اید عمل دم را عمیقا انجام دهید. شاید بهتر باشد در حالت اول یک بار تخلیه ی هوا صورت گیرد ولی تا ایستادن کامل چند بار نفس کشیدن صورت پذیرد.
تمرین پنجم:
زمانی که راست ایستاده اید سعی کنید به گونه ای نفس بکشید که احساس نمایید هوا را به انتهایی ترین نقاط شکم فرو میدهید. ماننده آه کشیدن. در این تمرین باید ماهیچه های شکمتان را رها کرده و آزاد بگذارید تا کار خودشان را انجام دهند. در اینجا احساس میکنید که شکم شما دارد باد میکند یا بیرون میزند. چون در عمل دم دیافراگم پایین میرود. لذا این وضعیت طبیعیست. در حالت ایستاده که عمل بازدم صورت میگیرد، هوا را به آرامی خارج سازید. متوجه خواهید شد که ماهیچه های شکم به طرف داخل حرکت میکنند و باید اجازه داد این مجموعه حرکات بنا به طبیعت بدن انجام گیرد. برای درک بهتر ماجرا میتوان دست ها را روی شکم گذاشت تا مرموز تر شود. پس با دقت حرکات را زیر نظر قرار دهید.
پایان جلسه سوم خوانندگی.
در صورت تمرین مداوم و تکرار جلسات و کمی صبوری، مطمئناً به صدای خیلی خوب و هدف خود خواهید رسید.
سربلند و هنرمند باشید.